Stadhoudersplein

Galgenveld

Het huidige Stadhoudersplein is tot halverwege de achttiende eeuw een zeer lugubere plaats. Hier is namelijk jarenlang het galgenveld te vinden. Het galgenveld ligt een eind buiten de stad.
Velen geloven dat afgelegen en onherbergzame oorden door God zijn verlaten en dus een uitgesproken plek zijn waar gespuis thuishoort. Een praktischer reden is natuurlijk dat de stank van ontbindende lichamen de stad niet bereiken.
Een galgen­veld wordt echter wel met opzet duidelijk zichtbaar langs een drukke weg of vaart aangelegd. De aanblik van bungelende lichamen zou een afschrikwekkend effect op naderende reizigers met snode plannen hebben.

Niet ver van de Schie bevindt zich een gerechts­gebouw. Misdadigers worden hier na hun veroordeling publiekelijk omgebracht. De manier waarop deze executie plaatsvindt is afhankelijk van de aard van de misdaad. Nadat het doodvonnis is voltrokken wordt het lichaam (of alleen het hoofd) verplaatst naar het galgenveld waar het aan een strop werd opgehangen
aan een galg, geplaatst op een horizontaal wiel bovenop een paal (een radstake) of gespietst op een staak.

Na 1795, het jaar waarin galgenvelden worden afgeschaft, wordt het veld verhuurd aan een paardenvilder (slachter) en staat het terrein bekend als het Vildersveld. Van 1913 tot 1932, het jaar dat het plein wordt omgedoopt tot Stadhoudersplein, is hier de melkmarkt.
Enkele straten in de buurt van het Stadhoudersplein zijn vernoemd naar functionarissen uit de 16e en 17e eeuw (Schepenstraat, Baljuwstraat). Een stadhouder is ten tijde van de Republiek de plaatsvervanger van de landsheer.

De Stadhoudersflat, waarin winkels zijn gevestigd, is later gebouwd dan de rest van de wijk, namelijk in 1957.